«Η αδιανόητη ταλαιπωρία χιλιάδων επισκεπτών και κατοίκων της Σαμοθράκης, αποκαλύπτει την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφώσει το κυνήγι του κέρδους στην ακτοπλοΐα», τονίζει σε σχόλιό του το Γραφείο Τύπου του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει «τους νόμους όλων των κυβερνήσεων, που ενώ επιδοτούν τους εφοπλιστές για τα δρομολόγιά τους στα νησιά, αυτά μένουν αποκλεισμένα το χειμώνα και το καλοκαίρι, ενώ επιβάτες και νησιώτες πληρώνουν πανάκριβα εισιτήρια».

«Όσο για τις αλληλοκατηγορίες ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, στόχο έχουν να μείνουν στο απυρόβλητο οι εφοπλιστές, που και οι δύο ολόπλευρα στήριξαν και στηρίζουν», καταλήγει το σχόλιο του Γραφείου Τύπου.

Από καιρό τώρα το Facebook έχει πάψει να αρκείται στο να γνωρίζει απλώς πού βρισκόμαστε, με ποιον είμαστε και τι κάνουμε. Δεν του φθάνει να αναγνωρίζει τις προσωπικές μας προτιμήσεις και τις δραστηριότητές μας. Αυτές μπορεί να τις γνωρίζει κάθε τεχνολογική εφαρμογή που βασίζεται στα likes μας, στον ποιόν ακολουθούμε κι επικοινωνούμε και στο τι αγοράζουμε. Επίσης όλες αυτές οι εφαρμογές και τα δίκτυα μπορούν να ακούσουν τι λέμε στο τηλέφωνό μας. Οι εφαρμογές αυτές συγκεντρώνουν τα δεδομένα για το τι λέμε και τι κάνουμε, τα ομαδοποιούν και τα πωλούν σε όποια εταιρεία πλειοδοτήσει.

Όμως ακόμη υπάρχει ένα όριο, πέραν του οποίου δεν έχουν κατορθώσει όλες οι τεχνολογίες και οι εταιρείες τους να διεισδύσουν: το ανθρώπινο μυαλό. Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν εάν κάποια εταιρεία κατόρθωνε να διαβάζει το μυαλό μας και να αποκομίζει κέρδη από τις πληροφορίες που αντλεί από μέσα του; Αυτός μοιάζει να είναι ο επόμενος στόχος του Facebook.

Η εταιρεία που ίδρυσε ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ έχει αρχίσει να χρηματοδοτεί διάφορες έρευνες που αναπτύσσουν «αποκωδικοποιητές ομιλίας», ικανούς να εντοπίσουν τι βούλονται να πουν τα ανθρώπινα υποκείμενα μέσω των εγκεφαλικών τους μηνυμάτων, τονίζεται σε άρθρο που δημοσιεύεται σε μπλογκ του ίδιου του Facebook.

Μία από τις μελέτες, που χρηματοδοτείται από τη διαδικτυακή εφαρμογή και επικεφαλής της είναι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, στο Σαν Ντιέγκο, δημοσιεύθηκε μάλιστα πρόσφατα στο περιοδικό Nature Communications. Η έρευνα εστιάζεται στο πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε μηχανές μόνο με τη σκέψη μας. Για τον σκοπό αυτόν, έχουν σχεδιασθεί μηχανισμοί που «διαβάζουν» τα εγκεφαλικά μηνύματα και προσπαθούν να ταυτοποιήσουν τι είναι εκείνο που προτίθεται να πει το ανθρώπινο υποκείμενο.

Όπως σχολιάζει σχετικά το ΜΙΤ (Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης), «οι ερευνητές τοποθέτησαν πλάκες με ηλεκτρόδια στον εγκέφαλο των εθελοντών. Κατόπιν τους έθεσαν μία σειρά από ερωτήσεις, απαιτώντας από τα υποκείμενα τις έρευνας να δίνουν απλές απαντήσεις. Όπως για παράδειγμα ‘προτιμάς ένα πιάνο, ή ένα βιολί;’. Το σύστημα προσπαθούσε να εντοπίσει τόσο την ερώτηση, όσο και την απάντηση».

Μολονότι τα αποτελέσματα της έρευνας βρίσκονται ακόμη στο πρώιμο στάδιό τους, οι ερευνητές συμπέραναν πως «η εγκεφαλική δραστηριότητα που καταγράφηκε ενόσω οι άνθρωποι μιλούσαν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να αποκωδικοποιηθεί σχεδόν ταυτόχρονα αυτό που λέει και να μεταφράζεται σε κείμενο στην οθόνη ενός υπολογιστή».

Το ίδιο το Facebook διαβεβαιώνει πως εάν η μηχανή ήταν ικανή να αναγνωρίσει μόνον κάποιες νοητικές εντολές, όπως «έναρξη», «επιλογή» και «διαγραφή», ήδη αυτό θα αρκούσε για να εγκαταστήσει νέες μορφές διάδρασης των υποκειμένων με τις εφαρμογές.

Στο επίσημο μπλογκ του, το Facebook υποστηρίζει πως στόχος του είναι να δημιουργήσει μία νέα και μη επεμβατική διεπαφή (interface), η οποία θα επιτρέπει στους χρήστες να γράφουν άμεσα χρησιμοποιώντας τη σκέψη τους, «φανταζόμενοι πως μιλούν οι ίδιοι». Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, το Facebook επιδιώκει να αναπτύξει ένα φορητό ακουστικό, που θα επιτρέπει στους χρήστες να χρησιμοποιούν τις σκέψεις τους για να ελέγχουν την μουσική, ή να διαδρούν με την εικονική πραγματικότητα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου, το μέσο κοινωνικής δικτύωσης έχει χρηματοδοτήσει έρευνες για συστήματα που «ακροώνται» τον εγκέφαλο έξω από το κρανίο μέσω οπτικών ινών, ή λέιζερ, τα οποία μετρούν τις αλλαγές στη ροή του αίματος-εν είδει φορητού μηχανήματος μαγνητικής τομογραφίας.

Φυσιολογικά εδώ ενσκήπτει ένα ερώτημα. Τι θα κάνει το Facebook με τις πληροφορίες αυτές;

Η επίσημη εκδοχή είναι πως στόχος της εταιρείας είναι απλώς να βελτιώσει τη διάδραση μεταξύ μηχανής και ανθρώπου. Όμως ποιο είναι το τίμημα π.χ. της ενεργοποίησης μέσω της σκέψης του της μουσικής που θέλει το υποκείμενο να ακούσει; Είναι ότι η εταιρεία θα μπορεί να επεξεργάζεται τα εγκεφαλικά κύματα που εκπέμπονται ενώ κάποιος περπατά. Με αυτά τα μηχανήματα, το Facebook θα μπορεί να εντοπίζει και να μεταφράζει τα μηνύματα του εγκεφάλου, όποιες και να είναι οι σκέψεις του υποκειμένου. Αυτό θα του προσπόριζε ακόμη περισσότερες πληροφορίες από αυτές που ήδη διαθέτει και σε πολύ πιο άμεσο χρόνο. Δεν θα χρειάζεται να περιμένει τις αντιδράσεις από μία δημοσίευση, αλλά απλώς θα εντοπίζει ποια είναι η αντίδραση του ίδιου του μυαλού μας σε αυτή. Ουσιαστικά, ανάμεσα στον χρήστη και το μέσο κοινωνικής δικτύωσης δεν θα υπάρχει πλέον κανένα μυστικό.

«Είναι ένα από τα πρώτα τρανταχτά παραδείγματα του ότι ένας γίγαντας της τεχνολογίας επιδιώκει να αντλήσει δεδομένα άμεσα από το μυαλό των ανθρώπων», τονίζεται στο MIT Technology Review. Στο ίδιο δημοσίευμα, η καθηγήτρια και ειδική στη νευρο-ηθική του Πανεπιστημίου Ντιουκ Νίτα Φάραχανι, διαπιστώνει πως «βρισκόμαστε στο σημείο του να διαβούμε το έσχατο όριο της ιδιωτικής ζωής μας χωρίς να διαθέτουμε κανένα μέσο προστασίας».
Ή απηχώντας τον Μισέλ Φουκώ, ο πλήρης «βιοπολιτικός» έλεγχος της ανθρώπινης ζωής και της κοινωνίας, βρίσκεται ήδη προ των πυλών.

Πηγή: MIT Tecnhology Review, El Pais , ΑΠΕ

Τον έλκυε το περιθώριο. Έζησε χωρίς συμβάσεις και δεν δίσταζε να το λέει: «Σήμερα δεν έγραψα καθόλου, ήμουν όλη τη μέρα στον ιππόδρομο». Ανέδειξε απελπισμένους χαρακτήρες στην άνθιση του αμερικανικού ονείρου και μόνο στην Ευρώπη βρήκε την αναγνώριση που του άξιζε. Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι δεν μελέτησε για να γράψει τα θέματα των έργων του, αλλά ήταν κομμάτι του κόσμου που περιέγραφε.
 
Γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1920 στο Άντερναχ της Γερμανίας, αλλά σε ηλικία δύο ετών μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λος Άντζελες. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός, σκληρός και απόλυτος. Με την παραμικρή αφορμή έδερνε τον Μπουκόφσκι, που εξελίχθηκε σε ένα ντροπαλό έφηβο, χωρίς πολλούς φίλους. Τα παιδιά της γειτονίας τον κορόιδευαν για την γερμανική προφορά του και τα ρούχα του, ενώ οι δάσκαλοί του πίστευαν λανθασμένα ότι έπασχε από δυσλεξία.    
 
Μεγαλώνοντας, γράφτηκε στο κολέγιο του Λος Άντζελες για να σπουδάσει δημοσιογραφία και λογοτεχνία. Το όνειρό του ήταν να γίνει συγγραφέας, αλλά τα πρώτα του χειρόγραφα δεν είχαν τύχη. Όταν η μητέρα του τα ανακάλυψε, τα κατέστρεψε με την μηχανή του γκαζόν. Έφευγε συχνά από το σπίτι του και ταξίδευε σε διάφορα μέρη της Αμερικής. Κάποια στιγμή όμως, πάντα αναγκαζόταν να επιστρέψει.
 
Όταν η χώρα ενεπλάκη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο πατέρας του τον πίεζε να καταταγεί στον στρατό. Ο Μπουκόφκσι δεν δέχτηκε και τότε έφυγε μια για πάντα από το πατρικό του. Η φιγούρα του πατέρα του φαίνεται πως τον καταδιώκει συνεχώς και σε όλα τα μετέπειτα έργα του, που αποτυπώνουν άλλοτε μίσος και αηδία προς το πρόσωπό του, κι άλλοτε μια ανθρώπινη κατανόηση, αναγνωρίζοντας τις συνθήκες που δημιούργησαν την προσωπικότητά του.

Δείτε επίσης: «Τσαρλς Μπουκόφσκι: ο κυνικός Κυνικός» του Γιώργου Λαμπράκου

 
Χωρίς σπίτι, ο Μπουκόφσκι έζησε ως περιπλανώμενος άστεγος για λίγο καιρό και, όταν τα ψυχομετρικά τεστ τον έκριναν ακατάλληλο για να εκτίσει τη θητεία του, κατέληξε στη Νέα Υόρκη, σε ηλικία 24 ετών. Παρόλο που δεν έμεινε για πολύ, εκεί δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα, «Aftermath of a Lengthy Rejection Slip», στο περιοδικό Story Magazine.

Δημοσίευσε άλλα δύο διηγήματα, τα οποία δεν αναγνωρίστηκαν από τη λογοτεχνική ελίτ της εποχής στην Αμερική. Απογοητευμένος για τη διαδικασία της έκδοσης, παράτησε το γράψιμο για περίπου μια δεκαετία, για «δέκα μεθυσμένα χρόνια», όπως τα έλεγε ο ίδιος. Στο διάστημα αυτό περιπλανιόταν στις ΗΠΑ, αλλά έζησε κυρίως στο Λος Άντζελες. Για να τα βγάλει πέρα, έκανε διάφορες μικροδουλειές και κοιμόταν σε φτηνά μοτέλ. Το 1955, εισήχθη με αιμορραγία στο νοσοκομείο των απόρων με έλκος στο στομάχι, που λίγο έλειψε να του κοστίσει την ζωή.
 
Μετά την παραμονή του στο νοσοκομείο, άρχισε να γράφει για πρώτη φορά ποίηση. Η αυθεντική και δεικτική γλώσσα του, παρόλο που αποτέλεσε σημαντική επιρροή για όλους τους μεταπολεμικούς ποιητές, για ακόμα μία φορά δεν αναγνωρίστηκε στην Αμερική, δεν δημοσιεύθηκε σε μεγάλα περιοδικά και δεν βραβεύτηκε από την ακαδημία. Η συμπεριφορά του ίδιου, βέβαια, ήταν προκλητική και, παρόλο που είχε έναν περιορισμένο αριθμό φανατικών αναγνωστών, δεν έδινε την ευκαιρία στο ευρύ κοινό να τον αποδεχτεί. Στην Ευρώπη ωστόσο, ο Μπουκόφσκι έγινε διάσημος. Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ήταν ο πιο πετυχημένος Αμερικανός συγγραφέας στη Γερμανία, ενώ ο Ζαν Πολ Σάρτρ τον θεωρούσε τον μεγαλύτερο ποιητή που έβγαλαν ποτέ οι  ΗΠΑ.  
 
«Πίναμε τις λέξεις του, πίνοντας αλλεπάλληλες μπίρες στον αλήστου μνήμης «Μπερντέ», ένα φιλόξενο στέκι, μαγειρείο και ποτάδικο, τίγκα στον καπνό και στις ωραίες φάτσες, όλοι μια παρέα, οχτάωρα και δεκάωρα, συζητώντας παθιασμένα, γράφοντας, τρώγοντας, καβγαδίζοντας, αρχές δεκαετίας του '80, διακηρύσσοντας με αγέρωχο θράσος ότι είμαστε παιδιά τού Μπάροουζ και του Γκίνσμπεργκ, του Κέρουακ και του Χέμινγουεϊ, του Χάμετ και του Τσάντλερ, του Μπρετόν και του Ντεμπόρ, του Μπακούνιν και του Μπουκόφσκι!», γράφει ο συγγραφέας Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης στο περιοδικό Γαλέρα για την απήχηση που είχε ο Μπουκόφσκι στην Ελλάδα.

Γύρω στο 1969, ο John Martin, εκδότης των Black Sparrow Press, θαυμάζοντας την δουλειά του Μπουκόφσκι αρχίζει να του δίνει 100$ το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής του, ώστε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την συγγραφή. Έτσι, ο Μπουκόφσκι παραιτείται σε ηλικία 49 ετών από το ταχυδρομείο: «Έχω μία από τις δύο επιλογές: να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ ή να μείνω εκεί έξω, να το παίξω συγγραφέας και να πεθάνω της πείνας. Αποφάσισα να πεθάνω της πείνας». Λιγότερο από ένα μήνα μετά, γράφει το πρώτο του βιβλίο, το Ταχυδρομείο (Post Office), το οποίο κυκλοφόρησε το 1976.
 
Στην ζωή και στο έργο του Μπουκόφσκι η γυναικεία ύπαρξη έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο. Ο πρώτος του γάμος έγινε το 1957, με την Barbara Frye, μια εκδότρια από το Τέξας, η οποία εξέδιδε το ποιητικό περιοδικό Harlequin και άρχισε να δημοσιεύει δουλειές του Μπουκόφσκι. Ο γάμος τους τελείωσε δύο χρόνια μετά. Ο Μπουκόφσκι μετά το διαζύγιο ξανάπεσε στο ποτό και έπιασε δουλειά σε ταχυδρομείο ως ταμείας, θέση στην οποία παρέμεινε για δώδεκα ολόκληρα χρόνια.
 
Λίγο μετά την άδοξη κατάληξη του γάμου του γνωρίζει την Jane Cooney Baker, η οποία θεωρείται η μεγαλύτερη αγάπη της ζωής του και η πιο σημαντική από τις πολλές «μούσες» του. Όταν εκείνη πεθαίνει, ο Μπουκόφσκι γράφει μια σειρά από ποιήματα και διηγήματα θρηνώντας τον θάνατό της. Το 1964, η σύντροφός του Frances Smith γεννάει την μοναχοκόρη του, Μαρίνα Λουίζ Μπουκόφσκι. Παντρεύτηκε ξανά το 1985, την επί δέκα χρόνια σύντροφό του, Linda Lee Beighle, και έμειναν μαζί μέχρι το τέλος της ζωής του.
 
Ο Μπουκόφσκι πέθανε από λευχαιμία 9 Μαρτίου του 1994, σε ηλικία 73 ετών, στο San Pedro της Καλιφόρνια, λίγο αφότου τελείωσε το τελευταίο του βιβλίο «Αστυνομικό» (Pulp). Στον τάφο του είναι γραμμένη η φράση «Don't Try»  (σ.σ: μην προσπαθείς). Ο ίδιος είχε εξηγήσει αυτή τη φράση από το 1963: «Με ρώτησαν "Τι κάνεις όταν δημιουργείς; Πώς γράφεις;" και τους είπα "Δεν προσπαθείς. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μην προσπαθείς, είτε για τις Κάντιλακ, είτε για να βρεις έμπνευση, είτε για την αθανασία. Περιμένεις και αν δεν γίνει τίποτα, περιμένεις λίγο ακόμα. Είναι σαν ένα ζωύφιο που εντοπίζεις ψηλά στον τοίχο. Περιμένεις να έρθει σε σένα. Όταν φτάσει αρκετά κοντά, τότε το σκοτώνεις"».
 
Το έργο του Τσαρλς Μπουκόφσκι περιείχε πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Έχοντας ζήσει ο ίδιος στο περιθώριο, μάζεψε εμπειρίες και γνώρισε ανθρώπους που αργότερα μπόρεσε να τους αποτυπώσει πειστικά στο χαρτί. Οι χαρακτήρες του έβριζαν, έπιναν, σκοτώνονταν. Ήταν απελπισμένοι και καταστρέφονταν, χωρίς να τους δοθεί μια ευκαρία να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή. Ο Μπουκόφσκι μίλησε για την ψυχή αυτών των ανθρώπων και παρουσίασε την προσωπικότητά τους, επικρίνοντας ταυτόχρονα το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία που τους απαρνήθηκε.  Ίσως γι' αυτό η Αμερική να του γύρισε την πλάτη, της χαλούσε επιδεικτικά την εικόνα που είχε καλλιεργήσει για τον εαυτό της. 

Οι δεινόσαυροι, εμείς
 
Γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν
καθώς ο κ. Θάνατος γελά
καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται
καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται
καθώς το αγόρι στο σούπερ μάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου
καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους
καθώς ο ήλιος κρύβεται
 
είμαστε
γεννημένοι έτσι
να είμαστε έτσι
με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους
με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό
με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους
με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα
 
γεννημένοι έτσι
με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις
με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος
σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά
σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες
 
γεννημένοι μέσα σʼ αυτό
περπατώντας και ζώντας μέσα σʼ αυτό
πεθαίνοντας λόγω αυτού
μένοντας άφωνοι λόγω αυτού
ευνουχισμένοι
έκλυτοι
αποκληρωμένοι
λόγω αυτού
εξαπατημένοι από αυτό
χρησιμοποιημένοι από αυτό
εξευτελισμένοι από αυτό
εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό
βίαιοι
απάνθρωποι
λόγω αυτού
 
η καρδιά έχει μελανιάσει
τα δάχτυλα πλησιάζουν το λαιμό
το όπλο
το μαχαίρι
τη βόμβα
τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρυνόμενο θεό
 
τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι
το χάπι
τη σκόνη
 
γεννημένοι σʼ αυτό το θλιβερό θανατικό
γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος
που σύντομα δε θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους
και οι τράπεζες θα καούν
το χρήμα θα καταστεί άχρηστο
θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους
θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι
η γη θα είναι άχρηστη
η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση
η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών
εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη
 
ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο
οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς
η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά
 
ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού
τα δέντρα θα πεθάνουν
η βλάστηση όλη θα πεθάνει
ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων
η θάλασσα θα μολυνθεί
οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν
η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός
 
σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στο σκοτεινό άνεμο
 
οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες
και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές
την έλλειψη προμηθειών
το φυσικό φαινόμενο της φθοράς
 
και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ
γεννημένη από αυτό
ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος
να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο.
 
Τσαρλς Μπουκόφσκι

Σε περίπου ένα μήνα ξεκινάει η εκπαιδευτική χρονιά. Οι καθηγητές θα γυρίσουν στα πόστα τους, οι φοιτητές στις αίθουσες. Με τον νόμο που ψήφισε κατακαλόκαιρο η κυβέρνηση των αρίστων -με ή χωρίς πτυχία- το πανεπιστημιακό άσυλο δεν υπάρχει.

Τα μέσα προπαγάνδας της Δεξιάς ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε κατάργηση του ασύλου αλλά αποκατάστασή του, γιατί τα φαινόμενα ανομίας είχαν μετατρέψει τα πανεπιστήμια σε κέντρα παραβατικότητας και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών ήταν κενό γράμμα. Τώρα, μας λένε, όλα θα κυλήσουν ρολόι. Καθηγητές και φοιτητές θα μπορούν ανεμπόδιστα να κάνουν τη δουλειά τους: οι πρώτοι να διδάσκουν και να αξιολογούν, οι δεύτεροι να μαθαίνουν και βεβαίως να αντιστέκονται σθεναρά στον πειρασμό της εξέγερσης όταν κάτι δεν τους αρέσει. Ας κάνουμε όμως μια υπόθεση εργασίας:

 Σε κάποιο πανεπιστήμιο (δεν έχει σημασία ποιο) το διοικητικό συμβούλιο του φοιτητικού συλλόγου αποφασίζει να θέσει στη συνέλευση το θέμα του πανεπιστημιακού ασύλου. Ολες οι παρατάξεις που εκπροσωπούνται στο Δ.Σ. συμφωνούν, μόνο η ΔΑΠ δεν βλέπει τον λόγο να γίνει η συζήτηση, ωστόσο συναινεί εκτιμώντας ότι η πλειοψηφία που πήρε στις φοιτητικές εκλογές στη σχολή θα αποτυπωθεί και στη συνέλευση.

Η συνέλευση είναι πολύ μαζική, το κλίμα συγκρουσιακό και το σώμα με μεγάλη πλειοψηφία, παρά την αντίθεση της δεξιάς παράταξης, αποφασίζει να ζητήσει την ακύρωση του μέτρου. Το θέμα επιστρέφει στο διοικητικό συμβούλιο προκειμένου να καθοριστούν τα μέσα αντίδρασης.

Πρώτη πράξη η έκδοση μιας ανακοίνωσης διαμαρτυρίας με αποδέκτη την υπουργό Παιδείας. Δεύτερη πράξη, κι αφού μεσολαβήσουν λίγες μέρες, η οργάνωση διαδήλωσης στο κέντρο της Αθήνας. Η κατάσταση θα επανεκτιμηθεί σε νέα συνέλευση των φοιτητών. Μέχρι τώρα όλα είναι κανονικά και εντός του νομικού πλαισίου, αφού οι διαδηλώσεις δεν έχουν ακόμη απαγορευτεί στη φωτεινή Ελλάδα! Η κυβέρνηση, διά της υπουργού Παιδείας, δηλώνει ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τη στάση της και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος υπογραμμίζει ότι «ο νόμος θα εφαρμοστεί». Αδιέξοδο.

Νέα συνέλευση των φοιτητών, νέες εντάσεις. Με μεγάλη πλειοψηφία περνάει η πρόταση για κατάληψη της σχολής. Η κατάληψη ξεκινά, συμμετέχουν σε καθημερινή βάση εκατοντάδες φοιτητές, τα βράδια κοιμούνται μέσα και περιφρουρούν τους χώρους για να μην υπάρξουν ακρότητες και βανδαλισμοί, η επιτροπή κατάληψης διοργανώνει συζητήσεις, εκδηλώσεις, συναυλίες, εναλλακτικά μαθήματα.

Και ερχόμαστε στο διά ταύτα: η κατάληψη, σύμφωνα με τον νόμο, είναι αξιόποινη πράξη. Δεν χρειάζεται να τηλεφωνήσει κάποιος γείτονας για να το επισημάνει στις Αρχές, η παρανομία είναι σκαστή και ορατή διά γυμνού οφθαλμού.

Συνεπώς η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καλέσει την αστυνομία για να εφαρμόσει τον νόμο, δηλαδή να εκκενώσει με το καλό ή με το άγριο το πανεπιστήμιο. Θα το κάνει; Θα στείλει τα ΜΑΤ, τους «Μαύρους Πάνθηρες», την ομάδα ΔΕΛΤΑ και όποιο άλλο κατασταλτικό σχήμα σκαρφιστεί ο ωκύπους υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Πρόσφατα η βουλευτίνα Μαγνησίας της Ν.Δ. και νομικός Ζέττα Μακρή είπε ότι τα «κινήματα δεν φτιάχνουν τους νόμους».

Λάθος. Τα μαζικά κινήματα μπορούν να πετύχουν σημαντικές τροποποιήσεις σε νόμους, αναστολή εφαρμογής τους και μπορούν, ασκώντας πίεση με πολλούς τρόπους, να αναγκάσουν τις κυβερνήσεις να υποχωρήσουν και να αναγνωρίσουν την ήττα τους (περίπτωση του νόμου 815 στο τέλος της δεκαετίας του ‘70).

Αρκεί να υπάρχουν, να έχουν στόχο, να είναι συμπαγή, να κλιμακώνουν με σοβαρότητα την παρέμβασή τους (η κατάληψη δεν μπορεί να είναι η πρώτη μορφή πάλης) και το κυριότερο να έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τη συμπάθεια της κοινής γνώμης, ώστε αν η κυβέρνηση επιλέξει τη μετωπική σύγκρουση να έχει μεγάλο πολιτικό κόστος.

Ανάγωγα

Ξανά κάτω το Χρηματιστήριο χθες. Τι γίνεται, ρε παιδιά; Κάτι δεν πάει καλά. Εχουμε μια κυβέρνηση που αγαπάει παράφορα τις αγορές και μας είχε διαβεβαιώσει ότι και οι αγορές την αγαπούν παράφορα. Για την ώρα πάντως δεν το δείχνουν. Εγώ νόμιζα ότι, με το που θα φύγουν οι άπλυτοι κρατιστές από τα πράγματα, θα έχουμε συνωστισμό επενδυτών στις εισόδους της χώρας και η... Σοφοκλέους θα απογειωνόταν.


Πηγή //Έντυπη Έκδοση ΕΦ.ΣΥΝ. / Τάσος Παππάς //

«You were always on my mind. You were always on my mind. Tell me, tell me that your sweet love hasn't died....», τραγουδούσε ο βασιλιάς του Rock n' Roll Elvis Presley και ξεσήκωνε τα πλήθη, μέχρι που μία μέρα σαν σήμερα, στις 16 Αυγούστου του 1977, αφήνει την τελευταία του πνοή μέσα στη βίλα του Graceland.

O Elvis Presley γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου του 1935, στο Τουπέλο του Μισισίπι, μέσα σε ένα «shotgun house», μια παράγκα δύο δωματίων. Εκεί πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Εκεί έπαιξε και τις πρώτες του νότες με μια κιθάρα που του έκαναν δώρο οι γονείς του Vernon και Gladys Presley. Όταν στις 3 Οκτωβρίου του 1945 ο δεκάχρονος Elvis στεκόταν αμήχανα ντυμένος με μια στολή cowboy μπροστά στο κοινό ενός τοπικού διαγωνισμού, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτό το πιτσιρίκι θα «κατακτούσε» τον κόσμο του θεάματος.

Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας Presley ήταν σε πολύ δύσκολο σημείο. Έτσι το 1948 η οικογένεια μετακομίζει στο Μέμφις του Τένεσι προς αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Τα πράγματα δεν άλλαξαν. Οι Presley συνεχίζουν να μένουν σε υποβαθμισμένες περιοχές.
Ο Elvis κάνει διάφορες δουλειές ώστε να βοηθήσει την οικογένεια του. Ταυτόχρονα όμως στο σχολείο περνάει δύσκολες στιγμές καθώς συχνά γίνεται στόχος κακόγουστων αστείων των συμμαθητών του. Ο ίδιος έχει αρχίσει να διαφοροποιείται από τους υπόλοιπους νέους της γενιάς του ενώ συνεχίζει να «ξεσπάει» πάνω στην κιθάρα του. Οι ήχοι του είναι ένα συνονθύλευμα gospel, country, jazz και blues που θα τον οδηγήσει στο καθαρό Rock & Roll.

Με την αγάπη του για τη μουσική βάδισε μέχρι το 1953. Στις 18 Ιουλίου με δική του πρωτοβουλία μπαίνει μέσα στη Sun Studios για να ηχογραφήσει δύο τραγούδια το My Happiness και το That's When Your Heartaches Begin ώστε να τα κάνει δώρο στη μητέρα του για τα γενέθλιά της. Άλλωστε ο Elvis είχε μια ιδιαίτερα δυνατή σχέση με την μητέρα του «Είναι η σημαντικότερη γυναίκα στη ζωή μου» είχε πει σε συνέντευξή του.

Η βοηθός του ιδιοκτήτη Marion Keisker θα τον ρωτήσει : «Τι τραγουδάς;» «Τα πάντα…» θα αποκριθεί. «Με ποιόν μοιάζει η φωνή σου;» θα επιμείνει η βοηθός «Με κανενός…» θα απαντήσει με περίσσια αυτοπεποίθηση. Με το τέλος της ηχογράφησης η Keisker θα σημειώσει: «Τραγουδάει καλά μπαλάντες. Δώστε του προσοχή.»

Λίγους μήνες αργότερα ο Elvis επιστρέφει για την ηχογράφηση δύο νέων τραγουδιών, των I'll Never Stand in Your Way και It Wouldn't Be the Same Without You. Όμως αυτή τη φορά θα τον ακούσει ο ιδιοκτήτης του μικρού στούντιο Sam Phillip και θα εντυπωσιαστεί. Σύντομα θα τον καλέσει για ένα δοκιμαστικό. Μέσα στο στούντιο θα παίξει με τους Scotty Moore και Bill Black.
Μετά από σειρά δοκιμών τελικά ηχογραφείται το That's All Right και βγαίνει στην κυκλοφορία σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία.
Ήταν το πρώτο single του Elvis Presley και η αρχή μιας διαδρομής που θα τον οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταξίωση και στην τελική πτώση.

Σαν φυσικό επακόλουθο έρχεται ένας ακόμα δίσκος με τα Good Rockin' Tonight και I Don't Care if the Sun Don't Shine αλλά και η τηλεοπτική εμφάνιση στο «stage show».
Το άστρο του Έλβις έχει αρχίσει να λάμπει σε όλη την Αμερική.

Το 1955 έρχεται η γνωριμία και η συνεργασία με τον μάνατζερ Tom Parker γνωστό και ως «συνταγματάρχη».
Ο Parker μετέτρεψε τον Elvis στο απόλυτο είδωλο αλλά ταυτόχρονα τον απομάκρυνε από την αρχική «επαναστατική» του διάσταση. Από τη μικρή και ασήμαντη Sun Studios τον μεταφέρει στην περίφημη RCA Records. Επιπλέον τον μεταμορφώνει σε κινηματογραφικό αστέρα υπογράφοντας 7ετές συμβόλαιό και οργανώνει σειρά τηλεοπτικών εμφανίσεων. Ο Έλβις πλέον είναι ένας ζωντανός θρύλος. Οι γυναίκες τον αναγνωρίζουν ως το απόλυτο ερωτικό σύμβολο και ο αντρικός πληθυσμός τον έχει ως πρότυπο.
Το 1958 κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας γνωρίζει την 14χρονη Priscilla Beaulieu που μια δεκαετία αργότερα θα γίνει γυναίκα του και θα του χαρίσει τη μοναδική απόγονό του, την κόρη του Lisa Marie Presley.
Ο Elvis κυριαρχεί στα charts και γίνεται ένας κινηματογραφικός αστέρας σε μέτριες, ομολογουμένως, ταινίες. Όμως η συμμετοχή του, και μόνο, ήταν αρκετή για να τις κάνει «επιτυχίες».

Στα μέσα τις δεκαετίας του 60, ο Presley μοιάζει κάπως παρωχημένος και βρίσκεται μακριά από τις πρώτες θέσεις. Οι Beatles έχουν καθιερωθεί παγκοσμίως και η βρετανική μουσική με δούρειο ίππο τα «σκαθάρια» κυριαρχεί στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Ταυτόχρονα στις ΗΠΑ κάνει, δειλά, την εμφάνιση του το ψυχεδελικό ροκ. Ο «Βασιλιάς» πλέον είναι γυμνός. Όμως ο θρόνος του ανήκει και επιστρέφει δυναμικά το 1968 με μια απόλυτα επιτυχημένη μαγνητοσκοπημένη συναυλία με τίτλο «68 Comeback Special» όπου μεταδόθηκε από το τηλεοπτικό δίκτυο NBC. O Presley επανέρχεται στο προσκήνιο. Ίσως να έχει χάσει λίγο από τη δόξα του αλλά το άστρο του συνεχίζει να λάμπει. Οι επιτυχίες διαδέχονται η μία την άλλη: Kentucky Rain, Love Letters, That’s The Way It Is, Aloha from Hawaii‎ κ.α

Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος και η δόξα βαρύ φορτίο. Ο χωρισμός του με την Priscilla Beaulieu το 1973 έρχεται να επιβαρύνει την άσχημη ψυχολογική του κατάσταση. Αλκοόλ, ναρκωτικά, απομόνωση και περιττά κιλά. Τα μάτια του πάλαι ποτέ φλογερού εραστή έχουν χάσει τη σπίθα τους. Το χαμόγελο του μοιάζει μάλλον κουρασμένο. Το βαρύ κορμί του δεν μπορεί να ακολουθήσει τους ξέφρενους ρυθμούς. Οι φαβορίτες, το καλοφτιαγμένο μαλλί και τα αστραφτερά ρούχα είναι ότι έχει απομείνει από το ένδοξο παρελθόν του.

«Ασθμαίνοντας» έφτασε μέχρι το 1977. Κάθε προσπάθεια για «επιστροφή» έμοιαζε μάταιη. Στις 16 Αυγούστου του 1977 ο Elvis αφήνει την τελευταία του πνοή μέσα στη βίλα του Graceland. Το πτώμα του βρέθηκε από την τελευταία σύντροφό του Ginger Alden. Το ιατρικό ανακοινωθέν αναφέρει πως ο θάνατος προήλθε από «καρδιακή αρρυθμία η οποία προκλήθηκε από μεγάλη δόση φαρμάκων». Λέγεται πως σύρθηκε μερικά μέτρα μέχρι το σημείο που απεβίωσε. Στις 16 Αυγούστου του 1977 το Rock & Roll πέθανε μαζί με τον «Βασιλιά» του, αλλά μόνο τυπικά, γιατί ο Elvis μέσα από τους ήχους του πέρασε για πάντα στην αθανασία.

Ο Elvis σε αριθμούς

Ο Elvis Presley είναι ο πρώτος καλλιτέχνης σε πωλήσεις.

Πάνω από 1 δις αντίτυπα έχουν πουληθεί σε όλο τον κόσμο.

Στην Αμερική 150 διαφορετικοί δίσκοι έχουν γίνει χρυσοί πλατινένιοι ή πολλαπλά πλατινένιοι.

Είχε 14 υποψηφιότητες για βραβείο Grammy (3 φορές το κέρδισε) ενώ σε ηλικία 36 χρονών τιμήθηκε με το βραβείο με το Grammy Lifetime Achievement για το σύνολο της καριέρας του.

Συμμετείχε σε 33 κινηματογραφικές ταινίες που σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Τέλος εμφανίστηκε σε μεγάλο αριθμό τηλεοπτικών προγραμμάτων και αφιερωμάτων που άφησαν εποχή στη μικρή οθόνη.

Βρείτε εδώ ολόκληρη η δισκογραφία του βασιλιά του Rock n' Roll!




πηγή tvxs

Περισσότερα από 1.500 άτομα αναχώρησαν από τη Σαμοθράκη το τελευταίο 24ωρο με την αποκατάσταση της ακτοπλοϊκής σύνδεσης του νησιού με την Αλεξανδρούπολη, βάζοντας σταδιακό τέλος στην πρωτοφανή ταλαιπωρία των τουριστών και των κατοίκων του νησιού.

«Ο εγκλωβισμός των επισκεπτών έχει τελειώσει, έχει αποκατασταθεί η ακτοπλοϊκή σύνδεση αυτή τη στιγμή. Από χθες το απόγευμα γίνεται κανονικά και η τροφοδοσία της αγοράς, γενικά υπάρχει μια καλύτερη κατάσταση αυτή τη στιγμή και οι τελευταίοι ενδιαφερόμενοι έφυγαν το πρωί» δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο δήμαρχος Σαμοθράκης, Θανάσης Βίτσας.

Χθες επικράτησε χάος στο λιμάνι του νησιού, με τους απελπισμένους υποψήφιους επιβάτες να καταφεύγουν σε «πολιορκία» της μπουκαπόρτας των οχηματαγωγών στην προσπάθειά τους να επιβιβαστούν, ενώ, σύμφωνα με καταγγελία πολίτη στην Εφημερίδα των Συντακτών κατά την επιβίβαση στο Andros Jet επικράτησε πανικός χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερη οργάνωση για να εξυπηρετήσει τους συγκεντρωμένους και να τους οδηγήσει ομαλά εντός του πλοίου.

Στο 50% οι ακυρώσεις, 70% κάτω ο τζίρος

Στο μεταξύ, η Σαμοθράκη αρχίζει να μετρά τις οικονομικές πληγές από τον αποκλεισμό της. «Το ζήτημα τώρα είναι ότι οι επιπτώσεις είναι μεγάλες», επισήμανε ο δήμαρχος, εξηγώντας ότι «είχαμε πάρα πολλές ακυρώσεις κι ενώ το πρόβλημα κορυφώθηκε Κυριακή, Δευτέρα και Τρίτη, ήδη από το Σάββατο είχαμε 50% ακυρώσεις».

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο δήμος Σαμοθράκης εξετάζει μέτρα για τον περιορισμό της οικονομικής βλάβης, που υπέστησαν οι επαγγελματίες του τουρισμού. «Τις επόμενες ημέρες θα δούμε τι μέτρα ανακούφισης και τόνωσης και προβολής θα πάρουμε αλλά προέχει η σταθεροποίηση της συγκοινωνίας μας, γιατί δεν επιθυμούμε με τίποτε να επαναληφθεί αυτό που συνέβη τις προηγούμενες μέρες. Αν έχουμε ενδείξεις σταθεροποίησης καλό είναι να κάνουμε μια εκστρατεία προβολής, για να ανακτήσουν όλοι οι ντόπιοι επαγγελματίες του τουρισμού ένα ποσοστό από τα πολλά που έχασαν».

• Διαβάστε επίσης: Το μήνυμα των τουριστών στη Σαμοθράκη για την κυβέρνηση

Όπως ανέφερε στο ethnos.gr ο πρόεδρος του Συλλόγου Επαγγελματιών του νησιού, Γιάννης Γλύνιας, από την Τρίτη 6 Αυγούστου, όταν έδεσε λόγω βλάβης στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης το πλοίο «Σάος», το μοναδικό που εκτελούσε μέχρι τότε τακτικά καθημερινά δρομολόγια προς και από το νησί κι έτσι ξεκίνησαν τα προβλήματα με την ακτοπλοϊκή σύνδεση, ο τζίρος των επιχειρήσεων στη Σαμοθράκη είναι μειωμένος κατά 60%-70%.

Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό, αφού, όσοι τουρίστες βρίσκονταν στο νησί, είχαν ξεμείνει από χρήματα και δεν ήρθε κανένας καινούργιος, ώστε να τροφοδοτήσει την τοπική οικονομία. Παράλληλα, όπως είναι λογικό, οι ακυρώσεις στις κρατήσεις έφτασαν στο 100%, αφού, όσοι τουρίστες επρόκειτο να πάνε στο νησί, δεν ήθελαν να ρισκάρουν τις διακοπές τους.

«Το πλήγμα για το νησί μας είναι πολύ μεγάλο και δυστυχώς δεν ανατρέπεται με τίποτα. Όλοι οι επιχειρηματίες εφαρμόζουμε εκπτωτικές πολιτικές και κάνουμε, ότι μπορούμε, για να διορθώσουμε την κατάσταση και να φέρουμε κόσμο. Είναι θετικό ότι ήρθαν αρκετοί σήμερα με το καράβι, ωστόσο, φέτος η Σαμοθράκη δε θα μπορέσει να αναπληρώσει το κενό», σημειώνει ο κ. Γλύνιας.

Προσωρινή η λύση;

Σε ό,τι αφορά στην ακτοπλοϊκή σύνδεση «το ερώτημά μας είναι κατά πόσο μόνιμη θα είναι η λύση», σημείωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο δήμαρχος. «Από το δελτίο τύπου της εταιρείας φαίνεται ότι τουλάχιστον μέχρι να λυθούν τα προβλήματα το πλοίο που ήλθε θα παραμείνει», επισήμανε, προσθέτοντας πως και στην ηγεσία του υπουργείου Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής έχει τεθεί το αίτημα να υπάρξει μόνιμη λύση. «Κατανοώ ότι οι λύσεις είναι δύσκολες, η εποχή είναι δύσκολη, δεν είναι κάτι εύκολο αυτή τη στιγμή, αλλά πιστεύω ότι θα γίνει οτιδήποτε είναι δυνατό, ώστε να μην παραταθεί το πρόβλημα άλλο», τόνισε.

Ο ίδιος, μιλώντας στο ethnos.gr επισήμανε, ότι πρόκειται για μία προσωρινή αντιμετώπιση του προβλήματος. Το «Andros Jet» θα εκτελεί δρομολόγια, μέχρι να αποκατασταθούν οι βλάβες στο «Σάος» και στο μικρότερο πλοίο «Σαόνησος» - το οποίο επίσης λόγω βλάβης είναι καθηλωμένο στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης από το τέλος Ιουλίου -, δύο πλοία που ανήκουν στην ίδια εταιρεία και είναι τα μόνα που συνδέουν τακτικά τη Σαμοθράκη με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο, Θ. Βίτσα, τα δύο πλοία παρουσιάζουν πολύ τακτικά βλάβες – μόνο το τελευταίο οκτάμηνο παρουσιάστηκαν τουλάχιστον 6-7 φορές προβλήματα στην ακτοπλοϊκή σύνδεση της Σαμοθράκης εξαιτίας βλαβών - και οι επιδιορθώσεις γίνονται με προχειρότητα και χωρίς να περάσουν τα καράβια από ναυπηγείο.

«Η τραγωδία που ζήσαμε και η ταλαιπωρία τουριστών και κατοίκων της Σαμοθράκης οφείλεται στο ότι ο πλοιοκτήτης δεν κάνει σωστά τη δουλειά του. Τα καράβια δεν περνάνε από ναυπηγείο και η αποκατάσταση των βλαβών γίνεται με προχειρότητα και με… μπαλώματα. Δε γίνεται σωστά η συντήρηση και αυτό φαίνεται εκ του αποτελέσματος. Μόνο το τελευταίο οκτάμηνο αντιμετωπίσαμε 6-7 φορές το ίδιο πρόβλημα. Εδώ και δύο μήνες το ‘’Σάος’’ βγάζει έναν παράξενο καπνό, όταν έρχεται στο λιμάνι μας και το γεγονός έγινε θέμα συζήτησης στο νησί. Το είπαμε στην πλοιοκτήτρια εταιρεία. Τις έχουμε επιρρίψει τις ευθύνες που τις αναλογούν και με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου», τόνισε στο ethnos.gr ο κ. Βίτσας.

Πηγή:  tvxs
φωτό: e-evros.gr

Γράφει ο Δημήτρης Παπαχρήστος

Αν δεν θέλουμε στη ζωή μας περισσότερο κίνδυνο για να νιώσουμε ασφαλείς, δεν θα μπορέσουμε να τρέξουμε να σώσουμε ό,τι είναι να σωθεί, και στη φωτιά να μπούμε.

Από τον Αθέρα της Ικαρίας, όπου ήμουνα στις 30 Ιουλίου, εκεί που τα χελιδονάκια του Αθέρα έχουν χτίσει φωλιά στο μνημείο της μνήμης αυτών των νέων που έδωσαν τη ζωή τους το 1993 και ανέβασαν στα ουράνια την αυταπάρνηση, την αυτοθυσία και την αποκοτιά τους κόντρα στη λογική των βολεμένων, των εφησυχασμένων, των ιδιωτών - ηλιθίων που μπορούν να πουν “τι δουλειά είχαν να τρέξουν να μπουν στη φωτιά και να καούν ζωντανοί”, βρέθηκα στο χωριό μου στην Εύβοια με τα λόγια του ποιητή να φωνάζει μέσα από τη φυλακή της Προύσας, του Ναζίμ Χικμέτ (“αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, πώς θα γίνουν τα σκοτάδια φως”).

Τα σκοτάδια δεν διαλύονται με τις φωτιές, μένουν τα μαύρα αποκαΐδια όταν δεν φωτιζόμαστε από τη φλόγα της ψυχής μας και της μνήμης.

Καίγεται η χώρα μας, όχι μόνο κάθε καλοκαίρι. Η κρίση είναι πολύπλευρη, δεν είναι μονάχα οικονομική. Ο καρκίνος κάνει μεταστάσεις. Ξεριζώνει την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά. Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που ενστικτωδώς γνωρίζουν πως ο θάνατος γίνεται δυο φορές σκληρότερος όταν δεν βρίσκει αντίσταση ο ερχομός του.

Το σώμα της πατρίδας μας πυρπολείται γιατί δεν τη σεβόμαστε, δεν την αγαπάμε και αδιαφορούμε επί της ουσίας για τα δεινά που προξενούμε. Γιατί δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πως η πατρίδα μας είμαστε εμείς και οι άλλοι, οι απέναντι, εμείς είμαστε πάλι. Υπάρχουν πυρομανείς, υπάρχουν κι αυτοί που μπαίνουν στον δρόμο της αυτοκαταστροφής.

Οι φωτιές στην Πελοπόννησο και προπαντός πέρσι στο Μάτι μας βγάζουν το μάτι. Η Εύβοια καίγεται κάθε χρόνο. Ήμουνα στη φωτιά το 1977 που έκαψε βουνά ολόκληρα. Μα και τώρα μπήκα στη φωτιά στο ωραιότερο βουνό, που το λένε Τελέθριον. Και είδα να κινδυνεύουν τα χωριά Γαλατσάδες και Καστανιώτισσα, που οι κάτοικοι της Καστανιώτισσας είναι πρόσφυγες από το Εντίν της Καππαδοκίας, κοντά στον Ευφράτη.

Και είδα ανθρώπους να στέκονται αποσβολωμένοι και άλλοι να τρέχουν να σώσουν ό,τι δύναται να σωθεί και άλλοι αναγκαστικά να γίνονται θεατές με κλαμένα μάτια. Και είδα και τα παλικάρια να πετούν και να “πέφτουν” με τα αεροπλάνα πάνω στη φωτιά αψηφώντας τον κίνδυνο. Κι όταν τους είπαν από το κέντρο επιχειρήσεων να σταματήσουν, τα έβαλαν και με τον “στρατηγό άνεμο” ακόμη και μετά τις εννέα το βράδυ.

Οι επαγγελματίες της πολιτικής θα τα ρίξουν ο ένας στον άλλον. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης θα υπερβάλουν ως συνήθως σκορπώντας τον τρόμο και τον φόβο καθότι αυτά πωλούν στους καθηλωμένους πολίτες και με τον δικό τους τρόπο στρώνουν τον δρόμο στον εκφασισμό και στην υποταγή.

Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τη φύση ως ζωντανό οργανισμό και δεν καταλαβαίνουμε πως είμαστε η προέκτασή τους και όταν το αντικείμενο δεν υποκειμενικοποιείται, τότε θα καιγόμαστε χωρίς να το παίρνουμε χαμπάρι.

Είναι αλήθεια πως δεν εξηγούνται οι τόσες πυρκαγιές. Φαίνεται πως συντελείται ένας πόλεμος της φωτιάς. Εδώ πάνω στο Τελέθριο και η άλλη φωτιά στου Μακρυμάλλη κοντά στα Ψαχνά δεν γίνεται να μην είναι βαλτές.

Η πολιτεία αδιαφορεί, αδρανεί και δείχνει τόσα χρόνια την ανικανότητά της. Πέρα από τους πυροσβέστες που παίρνουν έναν πενιχρό μισθό, υπάρχουν και οι εθελοντές. Και αυτό το είδα στην Ικαρία. Ο Γιώργος ο Κήρυκος ήταν εθελοντής και μουσικός. Το παλικάρι που κρατούσε τη σημαία πάνω στην πύλη του Πολυτεχνείου το 1973 γλίτωσε όταν μπήκε το τανκ για να καεί ζωντανός στην πυρκαγιά που έκαψε ακόμη δώδεκα συνανθρώπους μας το 1993 στον Αθέρα Ικαρίας.

Η μνήμη ανθίσταται. Δεν θα γίνουμε αμνήμονες. Έλληνες, γρηγορείτε. Θέλουν να μας ρίξουν στη λήθη. Θέλει δουλειά πολύ ο ήλιος για να γυρίσει, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους. Και η μνήμη θέλει τον καλλιεργητή της, χέρσο χωράφι να μην γίνει.

Δεν είναι θέμα οικολογικό ή θέμα ευαισθησίας. Η κοινωνική οικολογία έχει να κάνει με την ίδια μας την ύπαρξη. Στεκόμαστε με δέος μπροστά στα φυσικά φαινόμενα, πλημμύρες, καταστροφές, πυρκαγιές, σεισμούς και καταποντισμούς. Οι περιβαλλοντικές καταστροφές όμως που προκαλεί ο άνθρωπος και έχουν φέρει τον πλανήτη στα όρια της ύπαρξής του αντιμετωπίζονται όταν λειτουργήσουν οι κοινωνίες ως κοινωνικοπολιτικά φαινόμενα.

Η εκμετάλλευση από τις πολυεθνικές, τα κράτη και τους κεφαλαιούχους του πλανήτη, που είναι το σπίτι μας που δεν έχει σύνορα, δεν έχει ξένους, πρέπει επιτέλους να σταματήσει. Γιατί μας καθιστούν αριθμούς στους λογαριασμούς τους και βάζουν τα κέρδη τους πάνω από τους ανθρώπους. Να μην λειτουργούμε ως καταναλωτές τους σε ένα σύστημα του καταναλωτικού καπιταλισμού τους...

Ο πολιτισμός δεν είναι συμπλήρωμα της πολιτικής, είναι το όλον της ύπαρξής της...


πηγή : // Αυγή //

Η ελευθερία του λόγου, ένα πρόσχημα για τη Ν.Δ., μια ευκαιριακή σημαία της τετράχρονης προεκλογικής -γι' αυτούς- περιόδου, που σήμερα δεν έχουν κανένα άγχος να τη διασφαλίσουν
 
Της Κατερίνας Μπρέγιαννη
«Μαδούροι», «Βόρεια Κορέα», «Κιμ Γιονγκ Ουν», «Σοβιετία», «μαύρες μέρες για την ενημέρωση» διερρήγνυε τα ιμάτια της η Ν.Δ. όσο ήταν στην αντιπολίτευση. Δεν έχαναν και δεν χάνουν ευκαιρία να κατακεραυνώνουν την τότε κυβέρνηση για παρεμβατισμούς στην ΕΡΤ και πρωτοφανή αντιδημοκρατική συμπεριφορά, ενώ παράλληλα αιτιολογούσαν ακόμα και το “μαύρο”.

Σήμερα, που επανήλθε επιτέλους η κανονικότητα και το Γραφείο του Πρωθυπουργού ανέλαβε την ΕΡΤ, το ΑΠΕ, ενώ διευθυντής της δημόσιας τηλεόρασης διορίστηκε ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του Κυριάκου Μητσοτάκη Κων. Ζούλας, όλα αυτά φαντάζουν μακρινό παρελθόν και ο πλουραλισμός αποκαταστάθηκε πλήρως πλέον.

Η ελευθερία του λόγου ανθεί, και η δημοκρατία επίσης. Γι’ αυτό κανείς δεν ανησύχησε για την πυρκαγιά που κατέστρεψε ολοσχερώς κεραίες και εγκαταστάσεις τουλάχιστον δεκαπέντε ραδιοφωνικών σταθμών μαζί και των φιλικά προσκείμενών τους.

Σιγή ιχθύος σήμερα. Τίποτα αρνητικό δεν θα επιτρέψουν να χαλάσει την εικόνα τους. Φρόντισαν να θάψουν άρον - άρον το θέμα, κι ας καταστράφηκαν ολοκληρωτικά οι επιχειρήσεις τους, κι ας φιμώνονται για άγνωστο πόσο διάστημα οι σταθμοί, κι ας χάσουν οι πολίτες την ενημέρωσή τους, τη χαλάρωση ή τη διασκέδασή τους. Ποιος νοιάζεται;

Κανένα άγχος δεν έχουν σήμερα για την πολυφωνία που υπέστη τέτοιο πλήγμα κι ας τραβάνε τα μαλλιά τους οι τεχνικοί και οι υπεύθυνοι των σταθμών που φιμώθηκαν διπλά, μία φορά από την πυρκαγιά και μία από την κυβερνητική αδιαφορία.

Αυτοί που επέβαλαν το “μαύρο” στην ΕΡΤ καμία σημασία δεν δίνουν για το δικαίωμα των πολιτών στην πλουραλιστική ενημέρωση και φυσικά αδιαφορούν για το χτύπημα στη δημοκρατία αν επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις των τεχνικών και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί σταματήσουν να λειτουργούν για μήνες.

Η ελευθερία του λόγου, ένα πρόσχημα για τη Ν.Δ., ακόμη ένα αντιπολιτευτικό πυροτέχνημα, μια ευκαιριακή σημαία της τετράχρονης προεκλογικής -γι’ αυτούς- περιόδου, διότι έτσι αντιλαμβάνονταν τη διακυβέρνηση της χώρας επί ΣΥΡΙΖΑ. Σήμερα, που επανήλθαν στην εξουσία, δεν έχουν καμία βιάση και κανένα ενδιαφέρον να τη διασφαλίσουν. Ούτε ίχνος ντροπής για την απροκάλυπτη υποκρισία τους.

Μια κυβέρνηση που από τον πρώτο μήνα, ακολουθώντας μια τακτική σοκ και δέους, αρχίζει να θέτει τα δικαιώματα σε διαθεσιμότητα και τη δημοκρατία υπό αίρεση διαλύοντας δομές του κράτους για να πείσει ότι δεν υπάρχει συνέχεια. Μια κυβέρνηση που επιχειρεί να στήσει μια αυτοκρατορικού τύπου διακυβέρνηση στο όνομα του επιτελικού κράτους γιατί να ανησυχεί αν οι πολίτες χάσουν τα ραδιόφωνα της χώρας;

Πηγή: Αυγή

Χωρίς ενιαίο ενεργό μέτωπο εξελίσσεται η φωτιά στην Εύβοια που παρουσιάζει πολύ καλύτερη εικόνα από τις προηγούμενες μέρες, ενώ οι κάτοικοι της περιοχής έχουν επιστρέψει στα σπίτια τους και μετρούν τις πληγές τους.

Πρόκειται για τη χειρότερη οικολογική καταστροφή από το 2007 αφού η πύρινη λαίλαπα, σύμφωνα με τις έως τώρα εκτιμήσεις, έκαψε τουλάχιστον 28.000 στρέμματα από τα οποία τα 10.000 ήταν παρθένο δάσος. Οι εικόνες από το μαύρο τοπίο είναι σοκαριστικές με καμένα δέντρα και καμένα ζώα που δεν κατάφεραν να σωθούν. 

Ως προς τα αίτια της πυρκαγιάς ενισχύεται το σενάριο του εμπρησμού, καθώς το ανακριτικό τμήμα της πυροσβεστικής έχει σαφείς ενδείξεις ότι προήλθε από ανθρώπινα χέρια. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αρχές εξέτασαν τρεις υπόπτους και ερευνά τα άλλοθι που παρουσίασαν.

Οι αρμόδιοι αξιωματικοί εξέτασαν δεκάδες μαρτυρίες κατοίκων και τοπικών φορέων που ανέφεραν πως οι φλόγες ξεπήδησαν σε τρία διαφορετικά σημεία τα οποία προκάλεσαν ισάριθμες εστίες φωτιάς κοντά στο σημείο έναρξης της πυρκαγιάς σε μια απόσταση 1500 περίπου μέτρων από το χωριό Μακρυμάλλη.

Στο επιχειρησιακό κομμάτι οι πυροσβέστες σε συνέργεια με τα εναέρια μέσα έδωσαν μάχη για να απομακρύνουν κάθε κίνδυνο αναζωπύρωσης ή δημιουργίας νέων μετώπων και πλέον σβήνουν τους καπνούς στις καμένες εκτάσεις.

Μέσα στη νύχτα 390 άνδρες με 101 οχήματα και 179 άτομα πεζοπόρα τμήματα, με τη βοήθεια των χαμηλής έντασης ανέμων, μπόρεσαν να οριοθετήσουν τη φωτιά μέσα στη χαράδρα πριν το χωριό Πλατανιά.

Οι πυροσβέστες δεν κρύβουν την αγωνία τους για τον κίνδυνο των αναζωπυρώσεων γι’ αυτό έχουν τοποθετηθεί σε ευαίσθητα σημεία, ενώ παράλληλα σαρώνουν όλο το μέτωπο για να σβήσουν και τις τελευταίες «λαμπάδες».

Στο μεταξύ υπό μερικό έλεγχο τέθηκαν οι φωτιές που ξέσπασαν χθες στην περιοχή Αγαλάς Ζακύνθου, στον Ίσσο της Νότιας Κέρκυρας και στα Συχαινά Αχαΐας. 

Σύμφωνα με το χάρτη πρόβλεψης κινδύνου πυρκαγιάς της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας σήμερα προβλέπεται υψηλός κίνδυνος πυρκαγιάς (κατηγορία κινδύνου 3) για τις εξής περιοχές: Αττική, Ανατολική Στερεά, Χαλκιδική, Θεσσαλονίκη, Θάσο, Σάμο, Ικαρία, Δωδεκάνησα, Μεσσηνία, Δυτική Ελλάδα, Ήπειρο, Νησιά Ιονίου.



ΠΗΓΗ ΕΦ.ΣΥΝ